Artık...

Geçen gün, ilk defa birine, "Seni artık hayatımda istemiyorum, sinirlerimi bozuyorsun" dedim.
Evet, bunu sonunda söylemeyi başardım. Biraz zor oldu doğrusu, sonuçta 16 senelik arkadaşımdı o benim. Ama bana o şekilde davranırken beni düşünmemişti. 16 senelik arkadaşlığımızı hiçe saymıştı...
16 sene ya, boru muydu yani?
Hani beni sevmemeni anlarım, her şeyin bir anda değiştiğine bile inanırım da, 16 seneyi nasıl oldu da hiçe saydın be abi?
Sinirlerimi bozuyorsun, bana zarar veriyorsun dedim. Söylediğin şeyler çoğu insanın söylediklerinden daha çok batıyor bana, canım acıyor dedim. Ne gibi diye sordu üzerine. Acıtan ne varsa söyledim. Artık benim onun canını acıtmam çok umurumda değildi doğrusu, o benimkini yeterince acıttı sonuçta. Bir daha yapmam dedi bunun üzerine. Ne kadar inanabilirim ki artık ona? Daha önce yaptıklarını göz önünde bulundurunca hem? Bunları söylemen iyi oldu, buna göre daha dikkatli olurum dedi. Umurumda mı sanıyorsun artık bu saatten sonra dikkatli olman? İşe yarayacak mı sanıyorsun beni bu kadar kırmışken? Hiç fark etmedin mi çocuk ya beni üzdüğünün? Hiç mi değerim yoktu yani?
En sonunda sanki bütün bu söylediklerimi duymamış gibi, günün birinde sen benim olacaksın, seni isteyeceğim dedi. Bunu yaklaşık 8578754631. kez söylüyor artık, hiçbir anlamı kalmadı.

Artık benim için bir anlamın kalmadı...


Deli gibi hikaye yazmak istiyorum. Karakterim dram hastası olsun istiyorum, yüzleri gülmesin, mutlu olamasınlar ya da olsalar bile hep bir hüzünleri olsun istiyorum.
Mutlu olmasınlar istiyorum!
Aşk acısından ölsünler istiyorum.
...